مقایسة نتایج درمان شکستگی‌های ناپایدار حلقة لگنی به دو روش جراحی و غیر جراحی در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های امام خمینی (ره) و رازی اهواز

زمینه و هدف: هدف از انجام این پژوهش مقایسة نتایج درمانی شکستگی­های ناپایدار حلقة لگنی به دو روش جراحی و غیرجراحی در بیماران مراجعه­کننده به بیمارستان­های امام خمینی (ره) و رازی اهواز بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی - تحلیلی و آینده­نگر در مدت 5 سال انجام شد و بیماران 18تا 45 ساله  با شکستگی­های ناپایدار لگنی(Tile B,C) بستری و توسط دو روش درمان شده­اند: 1- جااندازی باز و ثابت کردن داخلی2- جااندازی بسته و کشش استخوانی. کلیه بیماران به­طور متوسط 22 ماه تحت پی­گیری قرار گرفتند و نتایج بیماران در هر دو گروه براساسMajeed score بررسی گردید. یافته­ها: در مجموع 40 بیمار مطالعه و پی­گیری شدند، در گروه با درمان جراحی میانگین امتیاز در شکستگی نوعB  53/7 ± 55/83 (خوب) و در نوعC 36/12±81/75(خوب) بود. در گروه با درمان کشش متوسط امتیاز در شکستگی­های نوع =B01/9±36/78 و در نوعC  =3/8±11/64 (متوسط) بود. میانگین اسکور در کل بیماران در گروه جراحی و غیرجراحی به­ترتیب 11/11± 3/79 و 19/11± 95/71 بود که اختلاف معنادار را نشان می­دهد. (044/0 =P) نتیجه­گیری: درمان جراحی و غیرجراحی­های شکستگی­های Tile B نتایج عملکردی مشابه و قابل قبولی دارد. ولی در شکستگی­های نوع Tile C، درمان جراحی، نتایج  عملکردی بهتری نسبت به درمان غیرجراحی داشت.